ماده ۱- اختصارات و اصطلاحات بکار رفته در این قانون در معانی مشروح ذیل است:
۱- سازمان: سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران؛
۲- وزارت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛
۳- رسانه: سکو با درگاه و نظیر آنها برای نشر محتوا با ارائه خدمت در حیطه صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی اعم از ناشر محور و کاربر محور؛
۴- کاربر: محور رسانه ای که کاربران میتوانند در آن محتوا بارگذاری کنند.
۵- ناشر محور: رسانه ای که تولید انتخاب سازماندهی با انتشار محتوا در آن با مسئولیت و مدیریت مالک رسانه انجام می شود.
۶- تنظیم گری: اتخاذ هر گونه تصمیم و اقدام حاکمیتی در حوزه صوت و تصویر فراگیر با هدف تامین منافع و مصالح عمومی و پایداری صنعت از طریق مواردی نظیر تسهیل توسعه مقررات گذاری و ساماندهی فعالیت ها و خدمات و همچنین نظارت بر حسن انجام تکالیف و تعهدات
۷- تنظیم گر: وزارت و سازمان در این قانون هستند.
۸- مالک رسانه: شخصی که پس از احراز صلاحیت های قانونی مجوز فعالیت به نام وی ثبت می شود.
۹- مجوز: پروانه ای است که تنظیم گر برای تاسیس رسانه با رعایت قانون تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار فعالیت تولید و انتشار محتوا در فضای مجازی صادر می کند.
۱۰- کاربر: استفاده کننده از خدمات رسانه های صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی برای عرضه یا دریافت محتوا؛
ماده ۲- مسئولیت تنظیم گری صدور مجوز و نظارت بر خبرگزاری ها و رساله ها کتاب، تبلیغات بازی های رایانه ای و امثال آن در حیطه صوت و تصویر فراگیر به عهده وزارت و مسئولیت تنظیم گری صدور مجوز و نظارت بر رسانه های کاربر محور» و «ناشر محور (VOD) و نیز شبکه نمایش خانگی به ویژه تولید سریال ها و برنامه های تلویزیونی و امثال آن همچنین صدور مجوز نظارت و تنظیم مقررات تبلیغات و آگهی در حیطه صوت و تصویر فراگیر بر عهده سازمان است.
ماده ۳- مالک رسانه مکلف است پیش از بهره برداری مجوزهای لازم را از تنظیم گر مربوطه دریافت کند.
ماده ۴- تولید، تبلیغ با انتشار محتوا در حوزه صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی و شبکه نمایش خانگی منوط به اخذ مجوزهای لازم از تنظیم گر مربوطه است.
ماده ۵- فعالیت رسانه های خارجی فعال در حوزه صوت و تصویر فراگیر منوط به اخذ مجوز فعالیت و رعایت قوانین و مقررات مربوط می باشد.
ماده ۶- رسانه ها مکلف اند حقوق کاربران را مطابق قوانین مقررات و استاد تنظیم گر مربوطه رعایت کنند. موارد زیر از مصادیق حقوق کاربران محسوب می شود و نقض آن مشمول ضمانت اجراهای مندرج در این قانون است.
ماده ۷- تنظیم گر مکلف است رسانه هایی که حداقل یکی از شاخص های زیر را ترویج و رعایت کند، با توجه میزان رعایت و پرداختن به شاخص های زیر مورد یک یا چند فقره از حمایت های مندرج در ماده ۷ قرار دهد:
تبصره – برخورداری از حمایت های موضوع ماده ۸ مشروط به نقض یا تضعیف نشدن هیچ یک شاخص های فوق می باشد.
ماده ۸- حمایت های موضوع این قانون عبارت است از:
تبصره ۱- حمایت های رسانه توسط سایر دستگاه ها غیر از تنظیم گر با معرفی و تایید عملکرد رسانه توسط تنظیم گر اعمال می شود.
تبصره ۲- شرایط و ضوابط اعطای مشرق های این ماده بر اساس نظام رتبه بندی رسانه ها خواهد بود که با پیشنهاد تنظیم گر به تصویب مرکز ملی فضای مجازی می رسد.
ماده ۹- تخلفات رسانه های موضوع این قانون به شرح زیر است:
ماده ۱۰- هیئت رسیدگی کننده در موارد وقوع تخلفات مندرج در ماده ۸ با ملاحظه شرایط حاکم بر موضوع نظیر سوابق متخلف، تعدد و تکرار تخلف میزان گستردگی توزیع تاثیر و خسارت ناشی از وقوع تخلف و اقدامات جبرانی متخلف را به یک یا چند مورد از تنبیهات با مجازاتهای انتظامی ذیل محکوم و با نظر هیئت اعلام عمومی می شود:
تبصره ۱- جبران خسارتهای ناشی از اعمال تنبیهات و مجازاتهای این قانون به اشخاص ثالث بر عهده رسانه ی متخلف است.
تبصره ۲- مجازات های بندهای ۱ تا ۱۰ غیر قابل تجدید نظر خواهی است. مگر اینکه هیئت، همزمان متخلف را به بیش از دو بند مجازات کند. حکم این تبصره مانع از رسیدگی دیوان عدالت اداری نیست.
تبصره ۳- متقاضی تجدید نظر باید درخواست خود را ظرف ۲۰ روز از ابلاغ رأی هیئت بدوی در دبیرخانه هیئت ثبت کند.
تبصره ۴- وجوه دریافتی ناشی از اجرای این قانون به حساب مشخصی نزد خزانه داری کل کشور واریز میشود. نحوه مصرف به منظور جبران خسارت و حمایت از رسانه های موضوع این قانون بر اساس آیین نامه ای خواهد بود که تنظیم گر مربوطه تهیه و ابلاغ آن پس از تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی می باشد.
تبصره ۵- در مواردی که فعالیتهای یک رسانه در فضای مجازی منوط به اخذ مجوز با نظارت از دو تنظیم گر موضوع این قانون باشد. تصمیم هر یک از تنظیمگران متضمن تنبیه و مجازات انتظامی، برای تنظیم گر دیگر و سایر دستگاههای اجرایی لازم الاجرا است.
ماده ۱۱- تنظیم گر پیش از آغاز فرایند رسیدگی به پرونده میتواند دستور توقف انتشار یا حذف محتوای مربوط را برای مدت ۲۸ ساعت صادر کند. رسانه مکلف است به محض ابلاغ از طریق تماس تلفنی با ارسال پیام کوتاه به شماره اعلامی مالک آن را اجرا کند. هیئت بدوی میتواند دستور موقت صادره را به مدت یک هفته دیگر تمدید کند. بی توجهی به دستور موقت تخلف مستقل محسوب شده و قابل رسیدگی در هیئت های مربوطه است. در این صورت تنظیم کر اختیار دارد راساً با از طریق فراهم کنندگان خدمات میزبانی، اقدام به حذف محتوای مربوط کند.
ماده ۱۲- به منظور رسیدگی به تخلفات رسانه های موضوع این قانون هیئت های رسیدگی بدوی و عالی متشکل از اشخاص آگاه و با سابقه حوزه فرهنگ و رسانه به شرح ذیل تشکیل می شود.
«هیئت بدوی» متشکل از ۷ عضو زیر است که با حکم بالاترین مقام سازمان با وزارت حسب مورد منصوب می شود.
«هیئت عالی» متشکل از ۵ عضو است که توسط دستگاههای زیر مشخص می شوند.
تبصره ۱- هیئت های بدوی و عالی با دعوت دبیر تشکیل و به ترتیب با حضور ۵ و ۳ نفر از اعضا رسمیت دارد. رأی با اکثریت حاضرین معتبر است؛ در صورت تساوی آرد رأی شامل رئیس جلسه صالب است.
تبصره ۲- هیئت بدوی مکلف است مالک رسانه ی دارای مجوز را به منظور ادای توضیحات، حداقل برای یک جلسه رسیدگی دعوت کند؛ عدم حضور مانع رسیدگی نیست.
تبصره ۳- اعضای کارشناس در هیئت بدوی نباید رابطه استخدامی با تنظیم گر مربوط در دوره مأموریت خود داشته باشد.
تبصره ۴- دبیر هیئت بدوی بدون حق رأی دبیر هیئت عالی نیز می باشد.
تبصره ۵- عضویت هم زمان هر یک از اعضا در هیئتهای بدوی و عالی ممنوع است؛
تبصره ۶- دبیرخانه هیئت رسیدگی به تخلفات حسب مورد در محل تنظیم گران بخشی موضوع این قانون مستقر خواهد بود.
تبصره ۷- آرای قطعی هیئت تخلفات قابل شکایت در دیوان عدالت اداری است؛
تبصره ۸- هر یک از مقامات منصوب کننده اعضای هیئتهای بدوی و عالی در صورت فقدان شرایط صدر الذکر، اختیار تغییر عضو انتصابی خود را دارند؛
تبصره ۹- هیئتهای رسیدگی مکلف اند تخلفات واجد وصف مجرمانه را برای رسیدگی لازم به مرجع قضایی صالح ارجاع و پیگیری نمایند.
ماده ۱۳- تشکیل پرونده و فرایند رسیدگی با شکایت اشخاص حقیقی و حقوقی به دبیرخانه هیئت در تنظیم گر مربوطه و یا کشف از سامانه ها و اعلام از طریق درگاه های برخط تنظیم گر مربوطه آغاز می شود.
ماده ۱۵- شیوه اجرای این قانون بر اساس آیین نامه ای خواهد بود که ظرف مدت سه ماه پس از لازم الاجرا شدن این قانون توسط تنظیم گر مربوطه تهیه و ابلاغ می گردد.
